A więc stało się... w końcu wzięłam udział w BOOK TOURZE. Tematyka książka to lustrzane odbicie tego co ja uwielbiam czytać najbardziej, ale dlaczego nie spróbować czasem czegoś innego? Tym bardziej, że rzadko sięgam po polskich autorów (praktycznie wcale), mam cichą nadzieję, że tą książką zmienię swoje nawyki i złamię własne stereotypy (bo przecież wszystko co polskie jest beznadziejne... tak taka już jestem, ale pracuję nad tym!).

A dziś nieco o książce pełnej humoru, która opisuje tak naprawdę dwie historie tego samego człowieka.

Jonas Jonasson

Allan Karlsson przeżywa w domu starów swoje setne urodziny. Ma dość tego miejsca i w jednej chwili postanawia wyrwać się. Wychodzi więc przez okno i udaje się na przystanek autobusowy, na którym kradnie walizkę młodego mężczyzny nie mając pojęcia co się w niej znajduje. Wsiada w pierwszy lepszy autobus i wysiada na losowym przystanku, który okazuje się być w lesie. Allan znajduje tam stary dworzec kolejowy, zamieszkany przez Juliusa, mężczyznę w średnim wieku. Julis także jest samotny, dlatego postanawia wraz z Allanem wyruszyć w dalszą spontaniczną podróż.

Czasy teraźniejsze przeplatane są opowieścią o młodości Allana, która byłą pełna niezwykłych przygód. Allan na przykład spotkał się ze Stalinem, był tajnym agentem, skonstruował bombę atomową, był przyjacielem Einsteina...

Książka jest bardzo wciągająca i momentami doprowadza do łez, ze śmiechu oczywiście. Może nie każdemu przypadnie do gustu, ale ja uwielbiam czarne komedie, a ta połączona jeszcze z gatunkiem przygodowym podbiła moje serce już po kilku stronach. Gorąco polecam!

Powieść została zekranizowana. W roli Allana wystąpił Robert Gustafsson.  Niżej można zobaczyć kilka slajdów z filmu.

Arthur Conan Doyle

Słyszałam o tych panach bardzo dużo, ale poznać ich miałam okazję dopiero, gdy musiałam przeczytać "Przygody Sherlocka Holmesa" jako szkolną lekturę. Powiem tak: TEGO SIĘ NIE SPODZIEWAŁAM! W sumie to nie wiem czego się spodziewałam... ale na pewno nie tego! Byłam zaskoczona osobowością oraz inteligencją Holmesa, a także jego spostrzegawczością oraz umiejętności wyciągania wniosków na podstawie obserwacji. Niewiarygodne jak łatwo potrafi przejrzeć człowieka.



"Przygody Sherlocka Holmesa" to także pierwszy zbiór opowiadań po jaki sięgnęłam. Tak jak się domyślałam, część będzie dość nudna i nieciekawa, a pozostałe świetne. Ja uwielbiam dreszczyk emocji i pewnie to głownie z tego powodu spodobały mi się te, w których doszło do tajemniczych śmierci, ale też kilka innych. Tytuły są banalne, proste i zrozumiałe, takie, że od razu wiadomo o co mniej więcej chodzi, ale jednak opowiadania ciągle mnie zaskakiwały. Ciężko coś przewidzieć.

W moim wydaniu są takie opowiadania jak:
1. Niezwykła kobieta
2. Związek rudowłosych
3. Zaginiony narzeczony
4. Tajemnica Doliny Boscombe
5. Pięć pestek pomarańczy
6. Tajemniczy żebrak z Swandon Lane
7. Błękitny karbunkuł
8. Straszna przygoda inżyniera mechanika
9. Berylowa korona
10. Srebrna gwiazda
11. Żółta twarz
12. Urzędnik maklera


 Istnieje serial o słynnym detektywie pt. "Sherlock".

Moja ocena: 7,5/10


Pozdrawiam,
Betty

Później udało mi się wyczytać, że kobieta ta pisze bestsellerowe powieści kryminalne, ale jej książki można też znaleźć na dziale z literaturą kulinarną czy dla najmłodszych . Od dziecka bawiła się w pisanie opowiadań o charakterze detektywistycznym. Jej debiutancka powieść "Księżniczka z lodu" pierwotnie była także opowiadaniem. Na kursie pisania jej opiekun zasugerował jej, aby akcję umieszczała w miejscu dobrze jej znanym, dlatego każda historia przez nią napisana dzieje się w rodzinnej Fjällbace. 

Trzeba przyznać, że to bardzo piękna kobieta.

Dziś chcę napisać kilka słów o stu dwudziestu latach, które chłopiec zdążył przeżyć w dwanaście dni, o niesamowitej opowieści  na miarę "Małego Księcia" równie pełnej życiowych filozofii.

Eric Emmanuel Schmitt to pisarz znany głównie jako pisarz teatralny, ale pisze także powieści, które w wielu przypadkach oparte są na sztukach teatralnych. W ciągu niecałych dziesięciu lat stał się jednym z najbardziej poczytnych francuskich autorów. Napisał między innymi: "Pan Ibrahim i kwiaty Koranu", "Przypadek Adolfa H.", "Kiki van Beethoven" czy "Małe zbrodnie małżeńskie".


"Oskar i pani Róża" to historia dziesięcioletniego chłopca ciężko chorego na raka. Jest w szpitalu po nieudanej operacji przeszczepu szpiku. Nie czuje już nadziei, nie wierzy w żadne bajki. Wydaje mu się, że nikt się nie cieszy na jego widok, każdy go żałuje, lecz nikt nie jet w stanie mu powiedzieć jaki jest jego stan naprawdę. Na jego drodze pojawia się pani Róża, wolontariuszka. Chłopiec zaprzyjaźnia się z nią, bo ta kobieta potrafi rozwiązać każdy problem i nie jest taka jak wszyscy, kipi radością na jego widok i rozmawia z nim jak gdyby nigdy nic. Życie Oskara przy nowej przyjaciółce staje się zupełnie inne.

Książka jest bardzo krótka lecz pełna życiowych mądrości. Skłania do przemyśleń nad własnym istnieniem. "Oskar i pani Róża" powieść epistolarna, gdyż Oskar opowiada wszystko w formie listów do Boga. Tę książkę powinno się mieć na swojej półce, ponieważ jest wartościowa, zupełnie jak "Mały Książę".

Autor bardzo przypadł mi do gustu i nie mam zamiaru skończyć na tej książce, tym bardziej, że pozostałe tytuły zapowiadają się naprawdę ciekawie

Opowieść została zekranizowana.

Pozdrawiam.
Betty.

Całe szczęście (albo niestety) z pomocą przychodzi mu Annie Wilkes, jak się później okazało wierna fanka Misery. Kobieta pracowała niegdyś jako pielęgniarka, ale teraz samotnie mieszka w domu na uboczu i nie pracuje nigdzie. Przez sąsiadów i okoliczną ludność uważana jest za dziwadło.

Paul w jej domu jest otoczony ogromną opieką i troską. mimo wszystko bardzo cierpi z powodu zmiażdżonych nóg.

Pewnego dnia cały świat się zmienia, a wszystko dlatego, że Annie czyta manuskrypt nowej powieści Sheldona, a później ostatnią książkę o Misery, w której to główna bohaterka umiera. Wilkes się nieobliczalna i przerażająca w swoich czynach. Nakazuje swojemu gościowi napisać kolejną część i wskrzesić jej obiekt jej obsesji.

Gdy Annie zostaje zmuszona pojechać po inny papier do pisania nowej Misery, Paul udaje się na kolejną "wycieczkę" po domu. W salonie odkrywa interesujący album z wycinkami gazet. Najdziwniejsze było to, że większość fragmentów artykułów mówiło o morderstwach w szpitalach. Wniosek jest taki, że kobieta była rzeczywiście pielęgniarką, ale była też morderczynią.

Pobyt w domu psychopatki zamienia się w prawdziwy koszmar. Pewnego razu główny bohater traci stopę, policjant życie, lecz Annie wciąż ma się dobrze.

Paul kończąc powieść poprosił ją, aby urządziła dla nich uroczystą kolację, którą przeżyć ma tylko jedno z nich.


Tradycyjnie, powstał film na podstawie "Misery" pod tym samym tytułem.

Ocena: 7,5/10
Uważam tę książkę, za bardzo dobrą i myślę, że w tamtych czasach dość realną. Mogła znaleźć się niezrównoważona psychicznie fanka, porwać idola i go dręczyć jednocześnie wielbiąc. Kto wie...

Betty.

W świątecznym klimacie ;)